Apotheek de Jonge Sept-2006 IMG_3486.jpg

2006           Historische achtergrond van de apotheek

Historische achtergrond van de apotheek

(Met dank aan Mw. A. van Ettinger  en Mw. J. Bogert,  (voormalig assistenten)

Vanaf het jaar 1930 is er een apotheek gevestigd in het pand op de Markt nr. 11.
De heer J.K.W. de Jong, apotheker, had de apotheek overgenomen van de hr Dienske. Voordien was de apotheek gevestigd aan de Noordvliet nr. 6. Hij gaf de apotheek de naam Apotheek de Jong. Er werkten in die tijd drie assistentes en een bezorger. Alle medicijnen werden in die tijd zelf gemaakt.  Men deed zelf het macereren, infunderen en percoleren van stropen; de infusa, het maken van  zepen, zalven, pleisters, zetpillen en poeders (waarvan bepaalde soorten  werden afgeleverd in ouwel doosjes), het maken en het omhullen van pillen. Het was allemaal dagelijks werk. Zo ook het maken van kinine pillen. Dit gebeurde in grote hoeveelheden, 1200 pillen was geen uitzondering. Deze pillen werden bewaard in lange smalle corsetdozen welke door een lingeriehandel voor dit doel speciaal werden bewaard. De assistentes schudden deze dozen regelmatig, om vervorming van de pillen te voorkomen.

In de jaren 1940 /45 was er ook in de apotheek van alles tekort. Toch probeerde men iedereen te helpen, al was het met kleine hoeveelheden. Vooral aan verbandmiddelen was groot gebrek. Omdat er ook gebrek aan woonruimte was, woonde de Familie de Ruiter enkele jaren boven achter de apotheek.

Er volgden betere tijden, want rond 1950 begon het aantal inwoners van Maassluis zich uit te breiden doordat er in Sluispolder Oost nieuwe woonwijken werden gebouwd.

Het werd drukker en de apotheek voldeed niet meer aan de eisen van de tijd. Er moest worden verbouwd. Daarom werd er tijdelijk verhuisd naar een schoenmakerij in de Boogertstraat. Opslagruimte was er in een keet die midden op de markt geplaatst was. Dit alles onder het wakende oog van de politie, het bureau was aldaar gevestigd.

Opvallend aan de verbouwde apotheek was de verhoogde lessenaar waaraan de etiketten werden geschreven. Het verschil tussen particulieren en ziekenfondspatiënten werd  daar duidelijk zichtbaar. Het was te zien aan de verpakking, de doosjes met bedrukt papier, etiketten met goudkleurige randjes, drankflesjes met perkamentpapieren kapjes. Dit alles was niet weggelegd voor de ziekenfondspatiënt. Deze kreeg maar een eenvoudig vouwdoosje, witte etiketten met zwarte rand en een flesje met een gewone kurk. De etiketten, beschreven met inkt, waren duidelijk voorzien van naam, adres, data en gebruik. Er werd aan de patiënt geen uitleg gegeven over de aard van het medicijn. Men moest maar vertrouwen hebben in wat er in de apotheek gebeurde.

De taak van de apotheker was zwaar. Er was altijd nachtdienst en het opleiden van leerlingen vergde veel tijd. Hierdoor kwam in ongeveer 1958 mevr Ch. M. v d Horst in dienst bij de heer J.K.W. de Jong. Zij nam enkele taken van de apotheker over waaronder het opleiden van de assistentes.

28-01-1958

Er vestigden zich jonge huisartsen en het patiëntenbestand nam nog steeds toe. Mevr Ch. M. v d Horst stimuleerde daarom ook assistentes die gehuwd waren bij haar als parttimer te komen werken, sommige zelfs voor enkele uren per week.

Iedere patiënt die 's morgens een recept inleverde, kon dit pas 's middags na vijf uur ophalen. Hierdoor kon het gebeuren dat er op de enige stoel die de publieksruimte had, verschillende patiënten moesten gaan zitten. Tijdens een griepperiode kon het voorkomen dat de patiënt buiten in de rij moest wachten.

In 1968 opende de heer J. Thio een tweede apotheek in Maassluis-West. Dit scheelde in de werkdruk. De nachtdiensten werden verdeeld en beide apothekers gaven nu les aan de leerlingen. Voor de patiënten was het niet altijd duidelijk in welke apotheek men stond ingeschreven. Doordat het ziekenfonds aan de apotheker een vast bedrag per patiënt, per jaar betaalde waren  Mevr Ch. M. v.d. Horst en de heer J. Thio zakelijk met elkaar overeengekomen, een zogenaamde grenslijn dwars door Maassluis te trekken. Hierdoor kon het voorkomen dat de verbaasde patiënt te horen kreeg " U bent in de verkeerde apotheek."

17-12-1970

Het assortiment medicijnen nam toe en de tablettenkast en de grondstoffenopstand binnen de apotheek werd steeds voller. In 1974 verbouwde men opnieuw. Er werd een ladenkast voor de tabletten, een schuifkast voor de grondstoffen en een nieuwe vergiftkast aangeschaft. De kleuren werden hoofdzakelijk wit en groen. De balie werd schuin geplaatst waardoor men wat meer wachtruimte kreeg. Er was nu zelfs ruimte voor een tweepersoonsbankje. Het bleef woekeren met de ruimte. Vrij kort na de verbouwing vertelde mevr Ch.M. v d Horst dat zij de apotheek te koop had aangeboden.

In 1975 nam de heer R. de Jonge de apotheek over. Hij veranderde de naam van de apotheek in “Apotheek R. de Jonge." Het verschil in behandeling tussen particulieren en ziekenfonds patiënten werd afgeschaft. De patiënt kreeg van de apotheker antwoord op zijn of haar vragen. Ook konden de patiënten hun medicijnen gelijk meenemen. Er werden  typemachines aangeschaft waardoor de etiketten duidelijker werden. De samenstelling of de naam van het geneesmiddel werd ook op  het etiket vermeld. Dit maakte een einde aan het eindeloos opzoeken van herhalingsrecepten. Het bevorderde de samenwerking tussen arts, apotheker en patiënt. Ook binnen de apotheek gebeurde het nodige. De leerlingen gingen naar de opleiding in Rotterdam. De voorraadbereidingen werden aangepast. Het uitvullen van hoestdranken, tabletten, neus- oog- en  oordruppels en crèmes  zorgde voor efficiënt werken. Dit alles leidde tot tevredenheid binnen en  buiten de apotheek.

In 1983 was het winkelpand " de Maassluise Boekhandel" Markt 9 te koop.
Na veel kop en geldzorg, kon de heer R. de Jonge dit pand kopen. Zo werd van twee panden één apotheek gemaakt. Er kwam een grote werkvloer en een veilige nachtdienstsluis. Prettig was ook de publieksruimte. Men kon met invalide- of kinderwagen naar binnen en er was een zitbank. Dat de sfeer en de comfortabele bank in de apotheek gemoedelijk zijn bewijzen de patiënten die tijdens het wachten met elkaar praten en verbaasd uitroepen "Is het nu al klaar."

In hetzelfde jaar als de verbouwing, vestigde de heer Setiawan in het  gebied van apotheek de Jonge, Apotheek Oost. Ook in de Steendijkpolder werd een apotheek gevestigd waardoor en in totaal 4 apotheken in Maassluis kwamen.

Begin 1984 kwam de overheid met de maatregel van een eigen bijdrage van Fl. 2,50  bij het afleveren van medicijnen voor ziekenfondspatiënten met een maximum van Fl. 125,00 per jaar. Bij vele patiënten viel dit verkeerd, het zuinige apothekersgevoel kwam weer sterk naar boven. 

In 1986 kwam er een computer. Nadat er eerst een overgangsfase was ingesteld met een elektrische typemachine met geheugen. Als assistente kon je vertrouwd raken met de computer door in je nachtdienst spelletjes  op de computer te spelen. De heer R. de Jonge maakte iedereen vertrouwt met het systeem, door stap voor stap iets aan het programma toe voegen.

In 1986 kwam mevr J.Hooyen als tweede apotheker in dienst. Zij was de helpende hand van zowel de apotheker als de assistentes. Na ruim een jaar ging zij weg en kwam mevr A.H.C. Clarenburg-Nievaart als tweede apotheker. Ook zij had haar eigen inbreng binnen deze apotheek. Er kwamen voorraadprotocollen en werkbriefjes voor de eigenbereide recepten. Ze nam het begeleiden van de leerlingassistentes over.

In 1991 werd de periode van de eigen bijdrage van F 2,50 afgesloten. De apotheek bleef toch met het feit zitten dat de diverse overheidsmaatregelen elkaar snel opvolgden. 

Met ingang van 1994 voltrok zich een bijzonder feit. Mevr C. v Haastert ging als eerste assistente,  nadat zij zestien jaar in de apotheek had gewerkt op 65 jarige leeftijd met pensioen. Begin 1996 riep de heer R. de Jonge alle assistentes bij elkaar. Hij deelde hen mede dat hij de apotheek uit handen had moeten geven. Hij had de apotheek overgedaan aan de stichting VNA. Daarbij vertelde hij dat mevr. A.H.C. Clarenburg-Nievaart bereid was om samen met de stichting VNA de apotheek voort te zetten. 

Zij richtte haar aandacht steeds meer op voorlichting aan de cliënt. Jaarlijks werd een voorlichtingsproject/ themaweek georganiseerd. Hiervoor was een privacyruimte noodzakelijk. Daarom werd er in 1998 werd wederom verbouwd. Ter hoogte van de publieksruimte  werd de tussenmuur weggebroken waardoor een ruime publieksruimte en een privacyruimte ontstaan zijn, dit ten koste van de ruimte voor eigen bereidingen. Deze ruimte is zeer compact gehouden.

16-05-2008